Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Εγγονόπουλου που θα πραγματοποιηθεί στο σχολείο μας, την Παρασκευή 8/6/2007, 9.00 μ.μ. σε συνεργασία με την Σχολική Βιβλιοθήκη του 5ου Εσπ. ΕΠΑΛ και του 8ου Εσπερινού Γυμνασίου Αθηνών.
			> ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

Γεννήθηκε το 1910 και είχε διατελέσει καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, πλάι στο μεγάλο δάσκαλο Κ. Παρθένη, τον ιστορικό της τέχνης Ζ. Παπαντωνίου και τον γλύπτη Θ. Θωμόπουλο. Ο Εγγονόπουλος, που πραγματοποίησε πολλές εκθέσεις, στο εσωτερικό και εξωτερικό, εξέδωσε χαρακτικά και σχεδίασε πολλές σκηνογραφίες και ενδύματα σε έργα του αρχαίου και σύγχρονου θεάτρου. Τιμήθηκε με το Α' βραβείο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α' και του Ταξιάρχη του Φοίνικα. Από τα ζωγραφικά έργα του αναφέρονται «Η Ιστορία των Σερρών», «Μυστική Συνάντησις…», «Αυτοπροσωπογραφία», «Θέτις και Θησεύς» κ.α.. Ενώ από τα ποιητικά του: «Μην ομιλείτε εις τον οδηγό», «Το κλειδοκύμβαλο της σιωπής», «Επτά ποιήματα», «Μπολιβάρ, ένα ελληνικό ποίημα», «Στην κοιλάδα με τους ροδώνες» κ.α..
Τελικά, στην 1η Νοεμβρίου του 1985 σε ηλικία 80 ετών, πέθανε ο πρωτοπόρος σουρεαλιστής ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος, αφήνοντας πίσω του ένα εξαίρετο έργο, το οποίο σημάδεψε με την ιδιαιτερότητά του και την ποιότητά του την σύγχρονη καλλιτεχνική και πνευματική ζωή της χώρας.


Ελένη

Νεκρή Φύση

Τα φύλλα των δέντρων έπεσαν
και τώρα οι κορμοί τους γέρασαν.
Τα πουλιά δεν κελαηδάνε πια
και παντού υπάρχει μοναξιά.
Η βροχή δυνάμωσε πολύ
και οι αστραπές έχουν γίνει κεραυνοί.
Έτσι είναι η νεκρή φύση,
όπου κι αν περάσει, κάτι
θα αφήσει.
Και όταν πάψει να 'ναι πια νεκρή
και γίνει ζωντανή
όλα τα καλά πια θα γυρίσουν και
θα την ξαναγαπήσουν.

Μαρίνα



Η Γυναίκα

Σε βασανίζει,
σε σταυρώνει,
σε κάνει να
αναζητάς την
μοναξιά της.
Μέσα στην
καλή και φαρμα-
κερή καρδιά
της.

Κωνσταντίνος Στ' τάξη



Η Μπάλα

Εις την αυλή
με μια μπάλα
παίζουν όλοι
μα σε μια στιγμή
καθώς όλοι παίζουνε μαζί
μια αστραπή στον εαυτό
ακούγεται και όλα χαλάνε
Αλλά αργότερα
όλοι το ξεχνάνε
και όλοι ξαναπαίζουνε
μαζί.

Ελένη



Η Θάλασσα

Η θάλασσα γαλάζια
μεγάλη απέραντη.
Την ημέρα είναι
φωτεινή την νύχτα
είναι σκοτεινή.

Η θάλασσα η μάνα
μας φωνάζει ένα ψαράκι
είναι όμορφη καλή.

Η θάλασσα είναι
καλή είναι ήρεμη
γλυκιά μα όταν
ένας ψαράς ψαρεύει
από ζήλια τότε
Θυμώνει πολύ και
μεγάλες φουρτούνες σηκώνει.

Μυρσίνη


Η Κυψέλη

Το πουλάει και δεν τον μέλει
πάει και παίρνει μια κυψέλη
Ζουμ, ζουμ, ζουμ που να τη στήσει
Βγαίνει σύννεφο μελίσσι
Δω την πάει, εκεί την πάει
τον κεντρώνουν, την πουλάει.

Βάνα



Ο Ήλιος

Ο ήλιος λούζει λαμπερά τη θάλασσα.
Ο ήλιος περνάει μέσα από τα κλαδιά των δέντρων.
Ο ήλιος είναι ό,τι πιο λαμπερό έχει συμβεί στην ζωή μου.
Ο ήλιος είναι τέλειος το καλοκαίρι.
Πάντα θα αγαπάω τον ήλιο.

Αρετή



Το Δάσος

Δάσος έχουμε παντού
μας αρέσει να πάμε
εκεί. Κάποια παιδιά
φοβούνται να πάνε και
να κάθονται εκεί
Ακούνε τους τίγρεις και τα άλλα ζώα.
Αλλά με μια φορά δυό φορές
ξεπερνάνε τους φόβους τους.

Αγγελίνα Βρέτο



Το Όνειρο

Το όνειρο γίνεται νύχτα
μας τρομάζουν και μας μιλάνε.
σαν φαντάσματα φαίνονται
που μας τραγουδάνε.

Αγγελίνα Βρέτο



Το Βουνό

Αχ βουνό, αχ βουνό μου
είσαι τόσο ψηλό
και άμα δεν μπορεί
να σε ανέβει κανείς
μπορώ να σ' ανέβω
εγώ.

Έλενα Μανωλακάκη



Εκείνη

Μερικές φορές νομίζω
ότι μαγεία της θάλασσας
χαϊδεύει τα ωραία της
μαλλιά, τα πράσινά της
μάτια λάμπουν μέσα
στη νύχτα, κάτω από
το ηλιοβασίλεμα. Το
φεγγάρι λάμπει στη
θάλασσα όπως και
τα μάτια της. Μακάρι
να έμενε εδώ για
πάντα.

Έλενα Μανωλακάκη


Ο μπάρμπα-Μήτσος

Οι χήρες κλαίνε
άραγε γιατί, μάλλον
πέθανε ο μπάρμπα
Μήτσος το πρωί.
Θεός σχωρέσ' τον.

Έλενα Μανωλακάκη



Τα Πουλιά

Αχ τα πουλιά, τα
πουλιά είναι τυχερά
πετάνε σε όλον τον
κόσμο σε όλον τον
πλανήτη τυχερά που
είναι τα πουλιά

Τέα



Η Μοναξιά

Η μοναξιά δεν
είναι καλό για
έναν άνθρωπο
βαριέσαι όταν
είσαι μόνος ή μόνη.

Τέα



Το Ηλιοβασίλεμα

Αχ, το ηλιοβασίλεμα
Αχ, αυτό το ωραίο
χρώμα που έχει το
ηλιοβασίλεμα αχ, θα
ήθελα να ήμουν
το ηλιοβασίλεμα.

Τέα


Ο Ήλιος

Όταν ο ήλιος βγαίνει
η χαρά μαγεύει όλοι
άνθρωποι χαρούμενοι
τα παιδιά γελούν
τα πουλιά κελαηδούν
η φύση είναι
όμορφη χαρά
πολύ ο ήλιος
λάμπει τόσο
πολύ που
γυαλίζουν
όλα τα πράγματα.

Τζουλιάνος



Το Σ' Αγαπώ

Αν έγραφα το σ' αγαπώ στον ουρανό, θα το 'σβηναν τα σύννεφα
Αν έγραφα το σ' αγαπώ στη θάλασσα, θα το 'σβηναν τα κύματα
Αν έγραφα το σ' αγαπώ στην καρδιά μου που εκεί μέσα μέρα - νύχτα θα 'σαι 'συ.

Βαγγέλης Γκαζηάνης



Μηνυματάκι

Φτιάξε ένα ποιηματάκι
που να βγαίνει απ' την καρδιά
στείλε ένα μηνυματάκι
να το δούνε ξαφνικά

Στείλε αν θες σε φιλαράκια
σε ανθρώπους που αγαπάς
Κλείσε μέσα τους λογάκια
απ' τα βάθη της καρδιάς

Κλαίρη



Η Φωνή

Βρέχει ασταμάτητα, ξαφνικά
άκουσα μια φωνή
ήταν ένα φάντασμα που είχε
ένα σπίτι που έβγαζε σπίθες και
κρατούσε ένα λουλούδι.

Χρήστος



Η Βροχή

Η βροχή είναι πάνω μου
Η βροχή είναι στην ψυχή μου.
Η βροχή μπροστά στα μάτια μου είναι άστρο.
Η βροχή είναι το νερό που λούζει το δρόμο.
Θα ήθελα να βρέχει στην καρδιά μου πάντα.

Έλλη



Το Πόνυ

Μικρό μικρό σαν κουτσουλίτσα
Καφέ καφέ σα σκατουλίτσα
Τα μεγάλα του πόδια μου θυμίζουν
Την καμήλα.
Πρρτσου πρρτσου, τι ωραίο χλιμίντρισμα
σαν το βόιδι στο κλουβί.

Σωτήρης



Χειμώνας

Ο χειμώνας είναι άσπρος
όταν είναι χειμώνας είναι
όλα άσπρα και ήσυχα
η δικιά μου καρδιά πάντα είναι
χαρούμενη όταν είναι χειμώνας
ο χειμώνας είναι πολύ όμορφος
όταν βλέπω τον χειμώνα
τα μάτια μου ασπραίνουν
ο χειμώνας είναι η ψυχή μου.

Σοφία


Γιάννης

Όταν ο Γιάννης
γελά η χαρά
βγαίνει η χαρά
μεγάλη ο Γιάννης
είναι δυνατός
και δέρνει όλους.

Γιάννης



Θάλασσα

Η Θάλασσα φαίνεται
στον ορίζοντα καθώς
τα μικρά κύματα φαντάζουνε
ανήσυχα.
Και ο ήλιος πέφτει
πάνω της σαν να
είναι ηλιαχτίδα και
πάντα φαίνεται ότι
είναι η αλήθεια.

Νίκη



Το Όνειρο

Σου έρχεται, σου φεύγει
σε τρομάζει, σε ευχαριστεί
το όνειρο είναι αυτό
που σου δίνει ελπίδα στη ζωή
Εφιάλτες που είναι τρομεροί
μετά που ξυπνάς τρέχεις
να το πεις στο παπί.

Σέβης



Το Διαστημόπλοιο

Στο διαστημόπλοιο που ζω,
Σε πλανήτες τριγυρνώ.
Όπου και να πηγαίνω τίποτα δε θα βρώ.
Τι να κάνω στο διαστημόπλοιο που ζω.

Αλέξανδρος



Λάκης

Μια φορά κι έναν καιρό
μες στα βουνά ήταν ένα χαζό
Περίμενε τη μοναχική του αγάπη
αλλά δεν ήρθε επειδή τον λέγανε Λάκη.
Το πρόσωπό του ήταν θαλασσί
μετά τη φασολάδα το πρωί
Και πού να σας τα λέω για την αδερφή του το Τακί
που πέθανε από φαρμάκι.

Πάτρικ



Η Θάλασσα

Οι κατάλευκοι γλάροι πετούν
πάνω απ' τη θάλασσα,
καθώς ο ήλιος καθρεπτίζεται
σαν χρυσό… πολύτιμο πετράδι.

Τη νύχτα, τη νύχτα.
Ο ήλιος φεύγει
Μα έρχεται το φεγγάρι
χλωμό, χλωμό και όμορφο
και έχει παρέα του τα άστρα,
που ολοένα και πολλαπλασιάζονται.

Όταν η θάλασσα
αγριεύει και χτυπά βασανιστικά τα βράχια
Και ο ήλιος καθώς δύει πέφτει
στη θάλασσα σαν ματωμένο διαμάντι.

Αγγελική Δήμα



Το Σκιάχτρο

Το 'ντυσαν με μάλλινα ρούχα και το 'στησαν στη μέση του μεγάλου χωραφιού για να το φιλά. Όμως εκείνο αγαπούσε τα πουλιά κι εμάς το ίδιο με τους ήλιους, τους ηλιόσπορους.
Έτσι, σαν ήρθαν οι σπουργίτες τιτίβιζαν και κάθισαν στο τρύπιο του καπέλο
τους χαμογέλασε πλατιά, άνοιξε ορθάνοιχτα το στήθος του και οι φίλοι του
χτίσανε φωλιά πλάι στη μεγάλη αχυρένια του καρδιά.

Αντώνης